1998'den bu yana 31 Mart, Azerbaycan Cumhuriyeti'nde devlet düzeyinde Azerbaycanlıların Soykırımı Günü olarak işaretlenmiştir. Bu soykırım, Azerbaycan halkı ve devletlik tarihindeki trajik olayların ulusal belleğinin bir tezahürüdür. Azerbaycanlıların katledilmesi, bastırılması, sınır dışı edilmesi ve sınır dışı edilmesi 20. yüzyıl tarihinin en trajik ve korkunç sayfaları arasında.
"Büyük Ermenistan" yaratma hayalinden esinlenen Ermeni işgalciler, 1905-1907'de Azerbaycanlılara karşı açıkça büyük çaplı kanlı eylemler gerçekleştirdiler. Bakü'de başlayan Ermenilerin vahşeti Azerbaycan ve şimdi Ermenistan olan Azerbaycan köylerini kapsıyordu. Yüzlerce yerleşim yeri yıkıldı, binlerce Azeri vahşice öldürüldü. Bu olayların organizatörleri, konunun özünün açıklanmasını engelleyerek, ona uygun bir yasal ve siyasi değerlendirme vererek Azerbaycanlıların olumsuz bir imajını yarattılar ve saldırgan arazi taleplerini örtbas ettiler. Mart 1918'den itibaren, karşı-devrimci unsurlarla mücadele sloganı altında, Bakü Komünü, Bakü'nün genel olarak Azerbaycanlılar eyaletini temizlemeyi amaçlayan bir kısır plan uygulamaya başladı. Ermenilerin o günlerde işlediği suçlar sonsuza dek Azerbaycan halkının anısına işlenmektedir. Binlerce Azerbaycan sivili, sadece etnik kökenlerinden dolayı yok edildi. Ermeniler evlere ateş açtı ve insanları diri diri yaktı. Ulusal mimarinin, okulların, hastanelerin, camilerin ve diğer anıtların incilerini yok ettiler ve Bakü'nün büyük bir bölümünü harabeye çevirdiler.
Azerbaycanlıların soykırımı Bakü, Şamahı, Guba ilçeleri, Karabağ, Zangazur, Nahçivan, Lenkeran ve Azerbaycan'ın diğer bölgelerinde özel zulümle gerçekleştirildi. Bu bölgelerde siviller katledildi, köyler yakıldı ve ulusal kültürel anıtlar yıkıldı.
Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti'nin kuruluşundan sonra, Mart 1918 olaylarına özel önem verdi. 15 Temmuz 1918'de Bakanlar Kurulu, trajediyi soruşturmak için Olağanüstü bir Soruşturma Komisyonu kurmaya karar verdi. Komisyon, Mart soykırımını, Shamakhi'deki ilk vahşeti ve Erivan eyaletinde Ermeniler tarafından işlenen ağır suçları araştırdı. Dışişleri Bakanlığı'na bağlı olarak bu hakikatleri dünya toplumuna iletmek için özel bir organ oluşturulmuştur. 31 Mart 1919 ve 1920, Azerbaycan Halk Cumhuriyeti tarafından iki kez ulusal yas ilan edildi. Aslında bu, tarihte Azerbaycanlılara karşı soykırım ve bir asırdan fazla süren topraklarımızın işgaline yönelik siyasi bir değerlendirme yapma ilk girişimiydi. Ancak Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti'nin çöküşü bu çalışmanın tamamlanmasına izin vermedi.
Kafkasların Sovyetleşmesini çirkin amaçları için kullanan Ermeniler, 1920 yılında Zangazur'u ve bir dizi diğer Azerbaycan topraklarını Ermeni SSR toprakları olarak ilan ettiler. Takip eden dönemde, Azerbaycanlıların bu alanlarda sınır dışı edilmesi politikasını daha da genişletmek için yeni araçlar kullanıldı. Bu amaçla, SSCB Bakanlar Konseyi'nin 23 Aralık 1947 tarihli “Toplu SSM'den Ermeni SSR'sinden Azerbaycan SSR'sinin Kur-Araz ovalarına yeniden yerleştirilmesine ilişkin” ve bu temelde 1948-1953 Azerbaycanlılarına özel bir karar aldı. devlet düzeyinde sınır dışı edildi.
Ermeni milliyetçileri destekçilerinin yardımıyla 1950'lerde Azerbaycan halkına karşı ciddi bir ahlaki saldırganlık kampanyası başlattılar. Eski Sovyetler Birliği'nde düzenli olarak dağıtılan kitaplar, dergiler ve gazeteler, ulusal kültürümüzün, klasik mirasımızın ve mimari anıtlarımızın en güzel örneklerinin Ermeni halkına ait olduğunu kanıtlamaya çalışmıştır. Aynı zamanda dünyadaki Azerilerin olumsuz bir imajını oluşturdular.
Yüzyılın başında yurttaşlarımız zulüm gördüler ve Azerbaycan'ın Erivan şehrinde ve Ermeni SSR'nin diğer bölgelerinden toplu olarak kovuldular. Azerbaycanlıların hakları Ermeniler tarafından ağır bir şekilde ihlal ediliyor, anadillerinde eğitim almaları engelleniyor ve onlara karşı baskılar yapılıyor. Azerbaycan köylerinin tarihi isimleri değiştiriliyor, eski isimlerin yerini toponim tarihinde görülmemiş modern isimlerle değiştirme süreci devam ediyor.
Genç Ermenilerin şovenist bir ruh içinde büyümeleri için temel oluşturmak amacıyla sahte Ermeni tarihi devlet politikası düzeyine yükseltildi. Azerbaycan edebiyatı ve kültürü ruhunda yetişen ve büyük hümanist ideallere hizmet eden yeni neslimiz, aşırılıkçı Ermeni ideolojisi tarafından zulüm görüyor.
Azerbaycan Cumhuriyeti'nin önderliği, Ermenilerin Sovyet rejimi altında yürüttüğü ve 1980'lerin ortalarında yoğunlaşan Azerbaycan karşıtı propagandaya dikkat etmedi.
1988'de başlayan Dağlık Karabağ sorununun ilk aşamasında yüz binlerce Azerbaycanlı'nın tarihi topraklarından atılmasına cumhuriyette uygun bir siyasi değerlendirme yapılmadı. Halkımız, Ermenilerin Azerbaycan'ın Dağlık Karabağ Özerk Bölgesi'ni Ermeni SSR'sine dahil etmeleri ve Moskova'nın bu bölgeyi Azerbaycan'ın yargı yetkisinden Özel Yönetim Komitesi aracılığıyla fiilen kaldırılması yönündeki yasadışı kararından ciddi bir memnuniyetsizlikle tepki gösterdi ve önemli siyasi eylemlerde bulunmak zorunda kaldı. Sonuç olarak, Ocak 1990'da, artan popüler hareketi bastırmak için Bakü'de birlikler konuşlandırıldı ve yüzlerce Azerbaycanlı öldürüldü, sakat bırakıldı, yaralandı ve diğer fiziksel suistimallere maruz kaldı.
Şubat 1992'de Ermeniler Hocalı'da eşi görülmemiş bir divan yakaladılar. Hocalı soykırımı olarak tarihimize kazınmış olan bu kanlı trajedi, binlerce Azerbaycanlının imhası, yakalanması ve imhası ile sona erdi.
Dağlık Karabağ'daki milliyetçi ayrılıkçı Ermeni saldırganlığının bir sonucu olarak, bugün bir milyondan fazla vatandaşımız Ermeni saldırganları tarafından kendi topraklarından ihraç edildi ve zor koşullarda yaşamaya mahkum edildi. Topraklarımızın yüzde 20'sini Ermeni silahlı kuvvetleri tarafından işgali sırasında binlerce vatandaşımız öldürüldü ve yaralandı.
Bu Ermeni faşizminin sadece bir incellemesi...