R
Rolesa
Kalemim "Artık yaz’ma o’na" diye haykırıyo adeta.
Tam artık sana yazmıyacağım diyorum.. Aklımda tasarlıyorum yazacaklarımı.
Tam yazmaya başlıyorumki, gene ‘sen’ dökülüyosun kalemime..
Kalemimden kağıdıma.. Ve Ardından arta kalan gözyaşlarım…
Saçmalıyorum gene işte.. Yazacak birşeyim kalmadı sana dair..
Tükettin tüm cümleleri..
Ben gözyaşlarımla yazdım seni.. Sakladım yüreğimi..
Dökülüpte, yarmasın diye sevgimi ..
..ve bitişler.. gidiş ve bitişler .. gidisinin ardından ağlamalar, hüzünler ..
sebepsiz yere haykırışlar .. ve biten umutlar..
Ağlamam sana değil, sessizliğime..
Her gidişinden arta kalan
sessizliğime .. Suskunum sebepsiz yere..
Sonsuzluğuma son notum bu belkide ..
Sen benim Birinci TekiL Şahsı’m oldun hep.. Ben=Sen. ne farkeder..
Ha Ben, ha Sen. Ha Sen, ha Ben.
Ama senin için Ben, asla Sen olamadım..
Yandığımı hissediyorum.. Yokluğun yakıcı..
Ben ağlarken yokluğunda, sen yüreğime damlalar düşürmeye devam ediyorsun..
Düşürdün kalbimi elinden. Yüreğim yokluğunda yerlerde pusu kurmuş
seni özlüyor… Seni arıyor köşe bucak..
Harf harf, kelime kelime yokluğunun adını koymaya çalışıyor…
Tüm tümcelerimde soru işareti bıraktı yalnızlığın ..
..ve bitişler.. gidiş ve bitişler .. her gidenin ardından ağlamalar hüzünler.
sebepsiz yere haykırışlar .. ve biten umutlar..
Kayıp giden mutluluğumda ‘sen’ vardın sadece.
Senin için ise sadece gözyaşlarım…
Kağıdım ıslak, yüreğim buruk.. Çıktığım bu yolda seni arıyorum..
Nerden başladıysam ordan bitirmeye kararlıy’dım’
Geriye; gidişinden arta kalan yaşlar…
Aslında sen hiç yoktun
Sevgim çizdi yüzünün güzelliğini
Tutkularım şekillendirdi bedenini
Özlemlerimdi mütevazi yapan seni
Önce var et,sonra ona tutkun
Zavallı yüreğimi derde soktun
Ama aslında sen hiç yoktun .
Ben zaten yoktum sende.. Tanımadın ! Bilmedin ! Sevmedin.
Ve en önemlisi beni hiç Hissetmedin !
Kaybolup giderken yalnızlığında, sen beni hiç tanımadın.
Oysaki bütün çabalarım ‘sen’din. . ANLAMADIN..!!
Tam artık sana yazmıyacağım diyorum.. Aklımda tasarlıyorum yazacaklarımı.
Tam yazmaya başlıyorumki, gene ‘sen’ dökülüyosun kalemime..
Kalemimden kağıdıma.. Ve Ardından arta kalan gözyaşlarım…
Saçmalıyorum gene işte.. Yazacak birşeyim kalmadı sana dair..
Tükettin tüm cümleleri..
Ben gözyaşlarımla yazdım seni.. Sakladım yüreğimi..
Dökülüpte, yarmasın diye sevgimi ..
..ve bitişler.. gidiş ve bitişler .. gidisinin ardından ağlamalar, hüzünler ..
sebepsiz yere haykırışlar .. ve biten umutlar..
Ağlamam sana değil, sessizliğime..
Her gidişinden arta kalan
sessizliğime .. Suskunum sebepsiz yere..
Sonsuzluğuma son notum bu belkide ..
Sen benim Birinci TekiL Şahsı’m oldun hep.. Ben=Sen. ne farkeder..
Ha Ben, ha Sen. Ha Sen, ha Ben.
Ama senin için Ben, asla Sen olamadım..
Yandığımı hissediyorum.. Yokluğun yakıcı..
Ben ağlarken yokluğunda, sen yüreğime damlalar düşürmeye devam ediyorsun..
Düşürdün kalbimi elinden. Yüreğim yokluğunda yerlerde pusu kurmuş
seni özlüyor… Seni arıyor köşe bucak..
Harf harf, kelime kelime yokluğunun adını koymaya çalışıyor…
Tüm tümcelerimde soru işareti bıraktı yalnızlığın ..
..ve bitişler.. gidiş ve bitişler .. her gidenin ardından ağlamalar hüzünler.
sebepsiz yere haykırışlar .. ve biten umutlar..
Kayıp giden mutluluğumda ‘sen’ vardın sadece.
Senin için ise sadece gözyaşlarım…
Kağıdım ıslak, yüreğim buruk.. Çıktığım bu yolda seni arıyorum..
Nerden başladıysam ordan bitirmeye kararlıy’dım’
Geriye; gidişinden arta kalan yaşlar…
Aslında sen hiç yoktun
Sevgim çizdi yüzünün güzelliğini
Tutkularım şekillendirdi bedenini
Özlemlerimdi mütevazi yapan seni
Önce var et,sonra ona tutkun
Zavallı yüreğimi derde soktun
Ama aslında sen hiç yoktun .
Ben zaten yoktum sende.. Tanımadın ! Bilmedin ! Sevmedin.
Ve en önemlisi beni hiç Hissetmedin !
Kaybolup giderken yalnızlığında, sen beni hiç tanımadın.
Oysaki bütün çabalarım ‘sen’din. . ANLAMADIN..!!